Formatowanie tekstu

Tytuł artykułu oraz tytuły poszczególnych jego części powinny być napisane pogrubioną czcionką (bold). Podrozdziałów nie należy opatrywać numeracją porządkową.

Tekst główny:

  • powinien być pisany czcionką Times New Roman 12 pkt. z zastosowaniem interlinii między wierszami 1,5 i wyrównany obustronnie (wyjustowany);
  • każdy akapit powinien się rozpoczynać od wcięcia (tabulacji). Tabulatory powinny być ustawione na 1 cm;
  • przed kropką, przecinkiem, średnikiem, dwukropkiem nie stawiamy spacji, natomiast po kropce, przecinku, średniku, dwukropku stawiamy spację;
  • zwroty obcojęzyczne (łacińskie, francuskie, angielskie etc.) piszemy kursywą (czcionką pochyłą), np.:

We współczesnym ujęciu turystyki kulturowej, którą określa też mianem turystyki dziedzictwa kulturowego (ang. cultural heritage tourism), wyróżnia się trzy zasadnicze elementy…

Stanowiące podstawę koncepcji sformułowanej przez V.L. Smith (1996), tytułowe 4H nawiązują do określeń w języku angielskim – habitat (środowisko), heritage (dziedzictwo), history (historia) i handicrafts (rękodzieło).

Europejski Fundusz Społeczny – to instrument par excellence umożliwiający tworzenie nowych miejsc pracy i zatrudnienia…

  • kursywą należy zapisywać również tytuły książek, wierszy, artykułów, np. Sustainable tourism management;
  • tytuły periodyków (czasopism, gazet)oraz serii wydawniczych – również zapisujemy kursywą, np. Tygodnik Powszechny, Dokumentacja Geograficzna, Przegląd Geograficzny, Polityka, Gazeta Wyborcza.

Tabele:

  • powinny być opracowane w programach MS Word lub Excel;
  • sformatowane tabele w układzie pionowym powinny mieć maksymalnie 15,5 cm szerokości, a w układzie poziomym – 23 cm x 14 cm;
  • treść tabeli – czcionką 9 lub 10 pkt., z zastosowaniem interlinii 1;
  • każda tabela powinna mieć kolejny numer (zapisany cyframi arabskimi) oraz zwięzły tytuł (w języku polskim i angielskim);
  • numery i tytuły tabel powinny być podane nad tabelami, wyrównanie lewostronne, bez kropki na końcu;
  • pod tabelą powinno być podane źródło (w języku polskim i angielskim);
  • główka tabeli powinna być dwujęzyczna (j. polski i j. angielski). W miarę możliwości prosimy również o dwujęzyczną polsko-angielską treść tabeli;
  • prosimy nie stosować edycji ramek, cieniowania wierszy i kolumn.

Przykład prawidłowego zapisu dla tabel:

Ilustracje:

  • wszystkie ilustracje (wykresy, schematy, mapy i fotografie), o odpowiedniej jakości, powinny się znajdować w odpowiednich miejscach w tekście. Dodatkowo powinny być przesłane w oddzielnych plikach (edytowalnych) w jednym z następujących formatów: *.jpg, *.bmp, *.gif, *.tif, *.cdr, *.xls, *.xlsx, *.dwg, *.png. Nazwy plików z ilustracjami powinny zawierać numer ryciny (lub fotografii) i jej tytuł (lub fragment tytułu) pozostający w zgodzie z numeracją ilustracji w tekście;
  • należy stosować oddzielną numerację dla rycin (wykresy, schematy, mapy) i dla fotografii;
  • minimalna akceptowana rozdzielczość ilustracji wynosi 300 dpi, a w szczególnych przypadkach pożądana jest 600 dpi;
  • utrzymanie dobrej jakości ilustracji po konwersji wymaga stosowania 9 pkt. minimalnej wielkości czcionki, a linie wykresów powinny mieć co najmniej 0,2 mm grubości;
  • każda rycina i fotografia powinna mieć kolejny numer (zapisany cyframi arabskimi) oraz zwięzły tytuł (w języku polskim i angielskim);
  • numery i tytuły rycin/fotografii powinny być podane pod rycinami/fotografiami, wyrównanie lewostronne, bez kropki na końcu;
  • pod tytułem ryciny/fotografii powinno być podane źródło (w języku polskim i angielskim);
  • w przypadku map, obowiązkowe jest podanie jej tytułu (w nazwie ryciny), legendy (najlepiej pod lub obok właściwej mapy), a także umieszczenie skali – w formie podziałki liniowej, a nie zapisu liczbowego lub skali mianowanej;
  • jeżeli ilustracja pochodzi z innej publikacji, Autor powinien załączyć zgodę na jej opublikowanie.

Mapy załącznikowe:

  • projektując mapę lub inną ilustrację, należy uwzględnić format publikacji. Mapy mogą mieć maksymalnie format 150 x 220 mm, łącznie z miejscem na podpis;
  • na mapach (z wyłączeniem map czysto statystycznych) należy oznaczyć współrzędne geograficzne; siatkę geograficzną lub współrzędne na ramkach mapy;
  • na każdej mapie konieczna jest poprawnie wykonana podziałka liniowa;
  • znaki w legendzie należy pogrupować, np. punktowe, liniowe, powierzchniowe;
  • znaki w legendzie muszą być identyczne ze znakami na mapie;
  • znaków punktowych i liniowych nie umieszcza się w prostokątach. W prostokątach (a nie kwadratach!) umieszcza się graficzne wzorce powierzchni (barwa, deseń) dotyczące np. gleb, typów roślinności;
  • legendy dotyczące tzw. metod ilościowych (kartogram, kartodiagram, izolinie) należy opracować zgodnie z zaleceniami podanymi w podręczniku: Pieniążek M., Zych M., 2017, Mapy statystyczne. GUS, Warszawa;
  • mapy powinny być zapisane w formacie *.pdf z możliwością edycji;
  • mapy skanowane powinny mieć rozdzielczość 300-600 dpi. Należy je zapisać w formacie *.tif lub *.png. Należy unikać zbyt dużych zmniejszeń, gdyż mapy i ilustracje mogą stać się nieczytelne.

Przypisy i powoływanie się na literaturę w tekście:

  • źródła, na które się powołujemy, zapisujemy stosując przypis w tekście w nawiasach zwykłych, np.:

Wieloaspektową definicję centrum miasta przedstawił A. Wallis (1990).

Turystyka kulinarna jest traktowana jako jedna z form turystyki kulturowej (Kowalczyk 2008; Mikos von Rohrscheidt 2008; Jędrysiak 2010).

  • jeśli cytowana pozycja ma dwóch autorów, to oba nazwiska należy umieścić w przypisie, np.:

W polskiej literaturze naukowej pojęcie i definicja przestrzeni turystycznej pojawiły się pod koniec lat 70. XX wieku (Warszyńska, Jackowski 1978).

C.M. Hall i M. Macionis (1998) pokazują na przykładzie Australii i Nowej Zelandii znaczenie ekoturystyki dla rozwoju obszarów wiejskich.

  • jeśli cytowana pozycja ma trzech lub więcej autorów, to w przypisie umieszczamy nazwisko tylko pierwszego z nich, zgodnie z poniższym wzorem:

Tempo i charakter procesów transformacji obszarów wiejskich są odzwierciedleniem procesów globalizacji (VillarioPérez i in. 2009).

Według T. Raimbault i innych (2014), TripAdvisor stanowi bazę danych coraz częściej wykorzystywaną do analizy zachowań turystów.

  • przy dokładnym cytowaniu zawsze należy podać numer strony, z której cytat pochodzi, a sam cytat należy umieścić w cudzysłowie, np.:

Według E. Wolfa (2004, s. 6), turystyką kulinarną jest „podróżowanie w celu poszukiwania i smakowania gotowych potraw i napojów”.

  • w przypisach podających cytowane źródła nie stosujemy łacińskich ani polskich zwrotów takich, jak: ibidem, op. cit., tamże itp.;
  • przy powoływaniu się na strony internetowe, w przypisie należy podać adres strony (bez hiperłącza) i datę dostępu: (http://www.worldbank.org, dostęp: 25.08.2017);
  • wszystkie cytowane pozycje muszą być wykazane w spisie literatury.

Spis literatury:

  • publikacje w spisie literatury powinny być ułożone w kolejności alfabetycznej według nazwisk autorów. Nazwiska z partykułą (np. De, de, di, Van, von) należy zamieścić pod literą partykuły.
  • zapisu publikacji pisanych alfabetem niełacińskim należy dokonać w formie fonetycznej;
  • jeśli w spisie literatury znajduje się kilka pozycji tego samego autora, to ich kolejność ustalamy według roku wydania – od najstarszej do najnowszej publikacji;
  • jeżeli w wykazie literatury znajduje się kilka prac tego samego autora wydanych w tym samym roku, to zachowujemy porządek alfabetyczny według pierwszych liter tytułu pracy, a przy roku wydania umieszczamy kolejno małe litery alfabetu: 2020a, 2020b, 2020c… itd. w celu łatwiejszego cytowania literatury w tekście;
  • jeżeli tekst posiada numer DOI, należy go podać na końcu adresu bibliograficznego;
  • w adresach bibliograficznych dotyczących tekstów tłumaczonych na język polski, należy podać inicjał imienia i nazwisko autora przekładu;
  • w przypadku tekstów pozyskanych ze źródeł internetowych, w adresie bibliograficznej należy podać adres strony (z wyłączeniem hiperłącza) i datę dostępu.

Przykłady obowiązującego zapisu bibliograficznego w Pracach i Studiach Geograficznych

Książki:
Bigio A.G., 2010, The sustainability of Urban Heritage Preservation. The case of Marrakesh, Inter-Amerciam Development Bank, New York.
Childress D.H., 2000, Zaginione miasta i pradawne tajemnice Ameryki Południowej, przeł. K. Kurek, Wyd. Amber, Warszawa.
Mironienko N.S., Twardochlebow I.T., 1981, Rekreacionnaja gieografia, Izdatelstwo Moskowskogo Uniwersiteta, Moskwa.
Terminologia turystyczna. Zalecenia WTO, 1995, ONZ-WTO, Warszawa.

Rozdział w książce:
Mileska M.I., 1985, Zarys historii odkryć geograficznych, [w:] J. Barbag (red.), Geografia świata, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa, s. 5-28.
Wyss F., 2003, Basic introductory report: analysis of rural tourism in the Americas, [w:] El turismo rural en las Américas y su contribución a la creación de empleo y a la conservación del patrimonio, World Tourism Organization, Asunción (Paraguay), s. 69-115.

Artykuł w czasopiśmie:
De Groot R.S., 1983, Tourism and conservation in the Galapagos Islands, Biological Conservation, 26, s. 291-300.
Krzymowska-Kostrowicka A., 1995, Z problematyki badawczej zachowań turystyczno-rekreacyjnych w środowisku przyrodniczym, Turyzm, 5, 2, s. 65-76.
Xing G., Wang H., Yang Z., Bi N., 2016, Spatial and Temporal Variation in Erosion and Accumulation of the Subaqueous Yellow River Delta (1976-2004), Journal of Coastal Research, 74, s. 32-47, DOI: 10.2112/SI74-004.1

Materiały konferencyjne:
Raimbault T., Chareyron G., Krzyzanowski-Guillot C., 2014, Cognitive Map of Tourist Behavior based on Tripadvisor, Big Data, 2014 IEEE International Conference, s. 55-57.

Dokumenty, akty prawne:
Program rozwoju produktów turystyki aktywnej i kulturowej w woj. mazowieckim, 2008, Polska Agencja Rozwoju Turystyki S.A., Warszawa – http://www.mrot.pl/294 (dostęp: 13.04.2010).
Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, Dz.U. z 2003 r., nr 162, poz. 1568.
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, Dz.U. z 2004 r., nr 92, poz. 880.

Źródła internetowe:
http://jurassiccoast.org/discover/gateways-to-jurassic-coast/branscombe (dostęp: 25.10.2017)
www.adriatic.hr/pl/przewodnik/parki-narodowe (dostęp: 13.05.1017)
www.gus.gov.pl (dostęp: 24.09.2016)

Zobacz też Akceptacja materiału i korekta